APOLAUSH

Το λιοντάρι, ως ο απόλυτος βασιλιάς της ζούγκλας, έχει πηδήξει κάθε ζώο που υπάρχει εκεί, με κάθε τρόπο που μπορούσε να σκεφτεί. Αφού λοιπόν έκανε τα πάντα, άρχισε να βαριέται. Έκατσε λοιπόν να σκεφτεί τι θα μπορούσε να κάνει, και για να πάρει καλύτερα στροφές, βγήκε μια βόλτα στο δάσος. Εκεί που πήγαινε φτάνει σε ένα ξέφωτο, και βλέπει στη μέση ένα λαγό μπροστά σε ένα κούτσουρο. Βάζει ο λαγός τα αρχίδια του πάνω στο κούτσουρο, πιάνει μια μεγάλη πέτρα, και την βαράει πάνω στα αρχίδια του.
- Πω πω! Καύλα! φωνάζει ο λαγός.
Το λιοντάρι τα'παιξε. Τι στο καλό κάνει αυτός σκέφτηκε. Κάθεται λίγο ακόμη, και κοιτάει το λαγό. Ξανά ο λαγός τα ίδια, βάζει τα αρχίδια του στο κούτσουρο, βαράει μια με την πέτρα, αναστενάζει από ευχαρίστηση.
-Άμα είναι τόσο καλό, θα το δοκιμάσω και εγώ! σκέφτεται το λιοντάρι.
Πάει λοιπόν λίγο πιο κάτω, και βρίσκει ένα κούτσουρο, βάζει τα αρχίδια του πάνω, πιάνει και μια τεράστια πέτρα, και την κατεβάζει πάνω στα αρχίδια του. Τρελάθηκε στον πόνο το λιοντάρι, και άρχισε να τρέχει από εδώ και από εκεί σαν τρελό. Αφού κατάφερε μετά από καμιά εβδομάδα να συνέλθει, βγήκε πάλι μια βόλτα στο ξέφωτο, και βλέπει πάλι το λαγό να κάνει τα ίδια. Δεν άντεξε άλλο, και ρώτησε το λαγό:
- Μα καλά, δεν σε πονάει εσένα αυτό το πράγμα;
Και ο λαγός του απαντά:
- Η καύλα είναι να μην τα πετυχαίνεις...