TO KASTRO

Νύχτα. Πολύ νύχτα, το είδος της νύχτας που χτυπάς πάνω στους στύλους αν δεν έχεις φανάρι. Ακόμη, όχι ντόπια νύχτα. Νύχτα, (ας διαλέξουμε ένα μέρος στη τύχη, αλλά γνωστό για τις νύχτες του) στα Καρπάθια.
Μέσα στη σιωπή, ακούμε τον χαρακτηριστικό ήχο των φτερών, όχι από πούπουλα, αλλά από δέρμα. Δύο νυχτερίδες συναντιόνται στο προσκήνιο, και σταματούν να κουβεντιάσουν. Αλληλοκοιτιούνται ...
- Μωρή πουτάνα, τι είναι αυτό το ξεραμένο αίμα που έχεις στο δεξί σου δόντι; Που διάολο το βρήκες και το κρατάς κρυφό; Μοναχοφαγού, άντε πες τα όλα.
- Κοίτα, θα σε πω, αλλά πουθενά, ε; Το βλέπεις εκείνο το κάστρο, εκεί στο βάθος (δείχνει με το φτερό ένα παλιό μισογκρεμισμένο πύργο που μόλις φαίνεται στο μισοσκόταδο). Ε, εκεί έχει πολύ κόσμο, πολύ αίμα.
- Έφυγα κιόλας.
Περνάνε είκοσι λεπτά και η νυχτερίδα γυρίζει, τα χείλια της εμφανώς καλυμμένα στο αίμα. Η δεύτερη νυχτερίδα γίνεται έξαλλη.
- Μωρή ξεσκισμένη, σαπιοδόντα, δεν είχε τόσο αίμα όταν πήγα εγώ. Μίλα που το βρήκες τόσο αίμα, μοναχοφαγού, γιατί σου δαγκώνω τα φτερά.
- Κοίτα, να σε πω, αλλά, τσιμουδιά, έτσι; Το βλέπεις εκείνο το κάστρο, εκεί στο βάθος (δείχνει κάτι απροσδιόριστο στον ορίζοντα); Ε, εκεί, έχει του κερατά το αίμα. Αίμα για όλους.
Περνάνε είκοσι λεπτά, και η νυχτερίδα γυρίζει, η φάτσα της βουτηγμένη στο αίμα. Η πρώτη νυχτερίδα, γίνεται έξαλλη.
- Μωρή ξεκωλιάρα, θα μας τρελάνεις όλους εσύ. Τι διάολο, πόσο αίμα βρήκες; Λέγε γρήγορα, που το βρήκες τόσο αίμα, παλιοτσούλα, πάντως όχι στο κάστρο που σε έστειλα εγώ.
- Δώσε βάση, και πρόσεξε καλά. Το βλέπεις εκείνο το κάστρο, πέρα μακριά, μετά τα άλλα δύο, Πίσω από το λοφάκι (δείχνει πέρα από τον ορίζοντα, μέσα στη σκοτεινιά); Εκεί είναι το μέρος για να πας.
Περνάνε είκοσι λεπτά, και η νυχτερίδα γυρίζει, βουτηγμένη μέχρι τ' αφτιά στο αίμα, αίμα να στάζει από το στόμα της, πλημμύρα. Η δεύτερη νυχτερίδα γίνεται έξαλλη.
- Θα σε κόψω, μωρή ψώλα. Μαρτύρα που βρήκες τόσο αίμα, τώρα αμέσως.
- Βάστα. Το βλέπεις εκείνο το κάστρο (δείχνει) εκεί, πίσω από τα άλλα, πέρα μακριά;
- Ε, αυτό δεν ήταν που σου είπα να πας;
- Όχι αυτό, εγώ λέω το άλλο, εκείνο πιο πίσω από αυτό, εκεί (δείχνει).
(η δεύτερη νυχτερίδα προσπαθεί να δει, τελικά τα καταφέρνει.)
- Α, το βλέπω. Ναι το βλέπω, το βλέπω τώρα.
- Ε, εγώ δεν το είδα.